Aynalarıma baktığımda kendine, hissettiklerine izin vermeyen insanlar görüyorum...
Sanırım bütün suçluluk hislerinin çözümü bu izin verme durumundan geçiyor...
Ben kendime rahat olma izni veriyorum.
Ben kendime kendim gibi olmama, kendim gibi görünememe izni veriyorum.
Ben kendime kaçma izni veriyorum.
Ben kendime huysuz olma, sinirli olma izni veriyorum.
Ben kendime şikayet etme, elimdekilerden memnun olmama izni veriyorum.
Ben kendime bana verilenleri alma izni veriyorum.
Ben kendime başkalarının yardımına muhtaç olma izni veriyorum.
Ben kendime saygı duyulacak biri olmama/ olamama izni veriyorum.
Ben kendime yaşama, hayatta olma, hayatın bana getirdiklerini alma ve kabul etme izni veriyorum...
Bu da 2015 yılı için kararımdır:
Bu yıl kendime tüm olduğum şeyleri olma ve olmadığım şeyleri de olmama izni veriyorum...
güzel izinler, bi tane de ben ekleyeyim : "hata yapma izni" :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim... Sanırım en önemlilerinden biri... Ben kendime hata yapma izni veriyorum... Hatta hatamı tekrarlama izni de veriyorum...
Silİyi seneler...
nasıl gidiyor uzin verme durumlariniz. hayatinizdan memnunsaniz hemen bende izinlerimi artiracagim, sonsuz, sinirsiz bir hayata merhaba diyecegim hatta:))
YanıtlaSilsevgiler
Çok iyi gidiyor, AsOrTiK. Gerçekten hayatımın akışı biraz daha kolaylaştı. Sinir ve öfke biraz olsun azaldı... Tavsiye ederim, yavaş yavaş açmak lazım sınırları... :)
Sil