Siz hiç kendiniz için bir şey yaptınız mı? Sadece kendiniz için, başka hiçbir şey düşünmeden, sadece istediğiniz için...Ben yapmadığımı fark ettim. Yok, öyle bilinen şeylerden bahsetmiyorum, onlar cepte zaten:
- Yemek yapıyorum - kocam için
- Çamaşır yıkıyorum - oğlan temiz giyinsin diye
- İşe gidiyorum - para kazanmak için
- Bilgisayarda oynuyorum - vakit geçirmek için
- Akrabalarımı arıyorum - aklımda olduklarını bilmeleri için
- Alışveriş yapıyorum - yemek için
- Okudum - güvenlik için
- Okuyorum - bilgi/ güç için
Bugün sordum içime, neden hala mutsuz hissediyorum diye. "Kendin için bir şey yapmıyorsun ki" dedi. Fark ettim ki, kendim için ne yaparım onu bile bilmiyorum, ya da unutmuşum. Koşmadan, durarak, bir sonraki adımı planlamadan, sınır koymadan, sadece istiyorum diye bir şey yapmayı...
Bol bol kahve içiyorum mesela, sözde kendime zaman ayırıyorum, korkularımla sohbetle geçiyor zaman, kahve ne zaman bitmiş, içtiğimden ne anlamışım belli değil ya da tam tersi, fincanı ortada bırakıp dalmışım başka işe, soğumuş gitmiş...
Genellikle suçlanma korkum ayartıyor beni andan... Sıradaki "yapmam gereken"leri saymaya başlıyor, vazife listesi. Öyle alışmışım ki bu vazife işine oyun oynamak, TV seyretmek bile "lazım" kelimesi ile ifade ediliyor artık.
Anahtar yaptığınız şeyi severek yapmak, orada olmak sanırım. Yemek yaparken kafanın "kocam bu yemeği çok beğenecek" tarafına kaymaması, sadece yemek yapmak, istediğin zaman yapmak. Aksi takdirde TV seyrederken yemek yaparsınız, yemek yaparken kahve içer, kahve içerken oğlunuzla kavga eder, alışveriş yaparken oyun oynarsınız kafanızda... Aynı benim gibi...
Ben bugün kendim için bir şey yapmayı başlatıyorum.
- Yemek yapacağım
- Çamaşır asacağım
- Kahve içeceğim
- Oyun oynayacağım
İstediğim zaman, istediğim gibi yapacağım. Severek yapacağım, sevdiğim gibi yapacağım, sevdiğimi yapacağım.
Merhaba,
YanıtlaSilne güzel bir konuya deginmissiniz.
Bir de böyle bir enerjiyle yapildigi zaman hic bir is yormuyor. Ben de bunu deneyimliyorum. Eskiden 3 günde, pür dikkat vererek (vermek zorunda oldugumu sanarak), bitirdigim bir isi, simdi 30 dakikada bitirebiliyorum.
Calismalara kararlilikla devam, cünkü calismak cok kolay ve cok zevkli :-)Yillar boyu "temizlik gibi var mi" cümlesini neden duydugumu artik anliyorum.
Yazilariniz ya benim yeni calisma konum oluyor, ya da bitirdigim bir calismadan sonra "aferin" gibi geliyor.
Sevgiyle kalin,
Özlem
Çalışmak yap-boz yapmak gibi... Bir de çok keyif aldığım formül çözer gibi... Ne güzel temizlik yapıyoruz, aferin bize :)
YanıtlaSilHayatımızın rutini gibi gorunen görevleri, "zorundalıkları" pek guzel sıralamıssın Baharcim. Hele o kendimiz için yaptığımızı sandığımız, yani mış gibi hallerimiz yok mu! Şu anda olabilmeyi öğreniyoruz. İçimizden geçtiği gibi konuşmayı, kendimize verdiğimiz mesajlarda dürüst olmayı. Yani çocuk gibi olmayı öğrenebilmek için yıllarca çalışmamız gerekiyor içimizi. Ne ironik. Küçükken büyümektir derdimiz, şimdi ise geriye giderek eski saflığı yakalamak.
YanıtlaSilEbru