Aynalar ve affetme

Bu dünyaya, içimizde çeşitli korkularla geliyoruz... Özümüzdeki sevgi enerjisinin yanında, tüm o korku enerjilerini taşıyoruz üzerimizde... Çeşit çeşit korkular, sevilmeme, yalnız kalma, dışlanma, değersizlik, başarısızlık... En az 30-40 tane korku ile... Sürekli bu enerjileri yayıyoruz çevremize: "Beni dışla, beni suçla, bana kendimi başarısız hissettir..." şeklinde bağırıyor korkularımız enerji dili ile... Sonra bu enerjilerle aynalarımıza bakıyoruz, yani çevremizdeki her şeye, herkese... Gördüğümüz her şey bizim içimizdeki enerjilerin bir yansıması sadece...

Birinde hoşuma gitmeyen bir şey görüyorsam, diğer bir deyişle, o benim içimdeki bir yere ışık tutuyor, aynalık ediyor.

Bu benzetme kendi içinde birçok şeyi açıklıyor, çok hoşuma gidiyor.

Mesela, aynaya baktınız ki, gömleğinizi yanlış iliklemişsiniz. Aynadaki görüntünün mü düğmelerini düzeltmeye çalışırsınız, kendi gömleğinizi mi yeniden iliklersiniz?

Ya da, aynaya baktınız ve saçınızın dağınık olduğunu gördünüz. Yıllarca aynadaki görüntüye kin besleyip onu hayatta affetmemeyi mi seçersiniz, yoksa saçınızı tarayıp o şekilde gezmenize engel olduğu için şükür mü edersiniz?

Aynalık zor konu oyundaki bakışımızla... Hem o şekilde bakmaya alışmak lazım, hem görmeye açmak lazım kendini, hem de o kadar "kötü" huyu KABUL etmek lazım...

Aynı zamanda oyundan çıkmak için, kendimizi tam olduğumuz halimizle görebilmek için en faydalı araç...