Rutin meselesi

Özellikle iş hayatı içinde insanlarla konuşursanız genellikle hayatın monotonluğundan yakınırlar... "Ne var, ne yok?" diye sorarsanız "Ne olacak evden işe, işten eve." cevabı almanız olasıdır. Bir süredir monotonluk üzerine, rutinler üzerine yapıyorum sohbetlerimi içimle...

Aslında rutinlerimi ne kadar sevdiğimi, daha doğrusu onlara ne kadar bağımlı olduğumu fark ediyorum. İnsan içgüdüsel olarak bilinmeyenden korkar. Rutinin dışına çıkmak bir anlamda bilinmeyen korkusunu tetikler. Her gün belli bir sıra ile bilinen işleri yapmak, aynı insanlarla karşılaşmak, hatta aynı insanlarla aynı kavgaları yapmak bile bildik bir şey olduğu için zihin tarafından tercih ediliyor sanırım.

Hani düşünün bir seyahat dönüşü eve geldiniz, çantalarınızı bıraktınız, ilk lafınız ne olur? "İnsanın evi gibisi yok." Neden yok?
- evimde rahatım.
- evimde huzurluyum.
- evimde güvendeyim.
- evimde istediğimi yapabilirim.

Bir kere bunların tersi neden geçerli değil acaba? Neden evimden başka bir yerde rahat değilim?
- Ayıplanma korkusu
- Yük olma korkusu
- Rahatsız etme korkusu

Ben her yerde rahat olabilmeliyim. Her yerde güvendeyim, çünkü evren güvenli.

Neden başka yerde istediğimi yapamayacağımı düşünüyorum? Ben ne istiyorum ki?

Bu rutin işi çok derin çooooookkkkk...

İllustrasyon: http://woyndesign.blogspot.com/