Hani bir tiyatro seyrederiz, oyun, konu, oyuncular çok iyidir... Kendimizi kaptırıveririz, içinde yaşarız oyunun. Üzülenle üzülür, mutlu olanla havalara uçarız... Kah ağlarız, kah güleriz... İçindeyizdir...
Bazen de, kaptıramayız kendimizi oyuna... Giremeyiz bir türlü içine... Oyuncular tüm hünerlerini döktürseler de, oyundadırlar, rol yapmaktadırlar... Farkındayızdır.
Bu da uzaklaştırır bizi oyundan, onlarla birlikte ağlayamayız artık...
İşte böyle bir haller oldu bana...
Oyunun tam göbeğindeyken, bir anda sahneyi görüyorum arkada, oyuncuların gerçek hallerini, yönetmeni görüyorum.
Oyunun tam ortasında kalamıyorum. Çok uzun sürmüyor belki bu farkındalık halleri, ama var.
Sanırım ben artık oyundan çıkıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder