13 Ekim 2010 Çarşamba

Herşeyin zıddı

Malum, oyunun adı dualite... Herşey kendi zıddını içinde barındırır. Yani okulda bize anlatılan hali ile eğer ölüm olmasaydı, yaşamın ne demek olduğunu bilemezdik, hiç karanlık olmasaydı aydınlık nedir anlamazdık, vb...

Bu aralar temizlemeye çalıştığım her sahnede cezalandırılma korkusu çıkıyor karşıma. En başta da "Allah cezalandırır." imgesi... Farkettim ki, cezalandırılma korkusunu çalışıyorum, ama yanıbaşında da takdir edilmeme korkusu çıkıyor. Yani takdir edilmek istiyoruz, o güzel, ama cezalandırılmak kötü... Dualite...

Cehennemi istemiyorsak eğer, maalesef cennetten de vazgeçmemiz gerekiyor bu durumda... Mutlak sevgi için ceza kadar ödülden de vazgeçmek.

Peki bu kavram yeni mi? Çoooooook eski:

Cennet cennet dedikleri
Birkaç köşkle birkaç huri
İsteyene ver anları
Bana seni gerek seni...

Yunus Emre

2 yorum:

  1. Kimi korkularını analiz ederken, kimi (!) kızgınlıkları, dualiteyi farkediyor işte:) Ben de her kızgınlığımın kaynağında cennet ve cehennemleri keşfediyorum bu aralar... Diyorum ki, kızgınlık duygusunun içini boşaltana kadar her ikisini de aynı kaynaktan olduğunu hissedeceğim ama idrak edip içselleştiremeyeceğim. Ol'ana kadar devam:)
    Müjde

    YanıtlaSil
  2. Yunus'un istediği Cennet'ten de öte Allah4ın rızaıs. Böylece kendinin O'na ait olduğunu vurgulamak istiyor. Fenafillah mertebesi buna derler işte. Bir katrenin uçsuz bucaksız bir okyanusa kavuşması gibi..

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...