Küçüklüğümden beri hep güçlü olana özenmişimdir. Kendi ayakları üstünde durabilen, kuyruğu dik tutan gibi deyimler bana hep cazip gelmiştir. "Allah dağına göre duman verir." benim başaçıktıklarımı anlatan bir atasözüdür sanki.Evet, maddi - manevi zor zamanlar geçirdiğim oldu. Ama farkettim ki, benim sorunum yardım istemekte. Bazen en sıkıntılı anları yaşamayı, yardım istemeye yeğ tuttuğumu bilirim, hatta parası ile hizmet aldığım durumlarda bile.
Refüze edilme korkusu olabilir bunun altında. Ya da güçlü görünme arzusu. Bazen dostlarıma "beni havaalanına bırakır mısın?" diye sormak bile zul gelir bana. Kimseyi de zo rdurumda bırakmak istemem. "Parama geçer sözüm" sığındığım bir laftır burada da.
Doğum yaparken bile eşini yanında istemeyenlerdenim, o "güçsüz" halimle beni görmesin diye.
Ama öyle anlar olur ki, birinin omzuna yatıp ağlarsınız işte ve şükredersiniz, "iyi ki varlar" diye. Allah onları yanımızdan eksik etmesin.
amin.
YanıtlaSil