Geçen sene Fatih Koçak'ın kitabını okurken bahçesinden söz ettiği bölümleri çok garip karşılamıştım. Yüreğinden geçen çiçeklerin bahçesinde kendiliğinden açtığından bahsediyordu Fatih Bey.Ben fulyaları çok severim, kokuları beni başka diyarlara götürür. Bu yıl ilk olarak balkonumda açtı fulyalar, o soğanları zamanında bakıcımızın ektiğini neredeyse unutmuşum. Ardından Nazlı'cım gelirken getirdi koca bir demet fulya.
Ama evrenin sürprizleri bu kadarla bitmedi... Köye gittiğimiz gün eşim geldi elinde bir demet fulya ile... Arazilerden toplamış. O anda belki hiçbir şey beni bu kadar mutlu edemez diyordum ki, evimizin önündeki bahçeye gözümüz ilişti... Sayamayacağım kadar çok fulya açmış bahçemize... Tam da gönlümden geçtiği gibi...
Evrene sonsuz teşekkürler...
Bahar'cım,
YanıtlaSilBen de bir "fulya"cıyım, şimdi önceki gün kendime aldığım fulyarımın kokusunda oturuyorum. Senin gibi bu güzel kokuları bahçede koklamak daha bir başkadır mutlaka. Bu arada yazındaki yakın çekim fulyaları kopyalayıp, masaüstü yaptım, haberin olsun.
Fulyaların bol olsun Bahar'cım, gönlünden geçtiği gibi!
İnsan resme bakarken bile kokularını duyuyor neredeyse, değil mi? Güle güle kullan Ayşe'cim.
YanıtlaSil