Sil baştan...

Toscana'daydım, yeni döndüm... Oradayken, küçücük köylerden geçtik... Ormanın içinde, ıssız dağ başınlarında kaleler, villalar gördüm... "Oralarda yaşasam yok olurum." gibi hissettim. En yakın market kilometrelerce uzakta, ölüyorum desen sesini duyan olmaz. Yok olma korkusu çalıştım uzun uzun... "Ben heryerde varım." deyip durdum içimden...

Bir de Etrüskler var tabii Toscana deyince... M.Ö. 800 yılı ile M.Ö. 100 yılı arasında var olmuşlar kabaca... Sonra da aniden tarih sahnesinden silinip gitmişler... Yani yok olmuşlar... Bunu ben demiyorum, Etrüskler hakkında birşeyler anlatanlar kullanıyor bu kelimeleri...

Yani gezim bol miktarda

- Silinip gitmek

- Var olmak

- Yok olmak

- Zaferini tarihe yazmak

gibi kalıplarla geçti.

Gerçekten yok oluyor muyuz? Silinip gitmek ne demektir? Ya da tam tersi, kalıcı olmak tarihe geçmek ne demektir? Gerçekten anladığımız anlamda kalıcılık var mıdır?

Ben silinip gitmeyi kabul ediyorum.

Ban kalıcı olmak için fani olana tutunmaya çalışmayı bırakıyorum.

Ben içindeki sonsuzluğu fark ediyorum.

Ben varım.

Ben herhalimle ve her yerde varım...

Ben sevgiyim.

Kalıcı olan özdür.

Öz sevgidir.