Artık ev hanımı olduktan sonra bile, zaman planlaması hayatımın çoğu zaman bir parçası olagelmiştir. Örneğin önce suyu kaynatma düğmesine basıp bulaşıkları ondan sonra yerleştirirsem, su hazır olur, zaman kazanırım gibi hesaplar yapar dururum ev işlerini yaparken.
Kimi zaman da "zamanı satın almak"tan bahsederim. Mesela dakika fazla uyuyup yürümek yerine taksiye binmek gibi...
Bu çabaların başlıca amacı ise zaman kazanmak... Peki ama nedir zaman kazanmak?
Kazandığımız zamanları biriktirebiliyor muyuz? Ya da nereye harcıyoruz acaba? Zamanımızı nasıl değerlendirirsek kazanılmış olur?
Michael Ende'nin MOMO isimli bir kitabını okumuştum, çok etkilenmiştim zamanında... Tavsiye ederim.
Zaman bizim varsaydığımız gibi doğrusal değildir aslında, hatta ölçülebilen bir şey de değildir, aldanmayın kolunuzdaki saatlere... Hislerinize sorun... Bir AN'ı düşünün, bazen saniyedir o AN, bazen saatler... Bazen göz açıp kapayana kadar olan, bazen bitmek bilmeyen...
Ben artık zamanı planlamaya çalışmayı bırakmaya niyet ettim, çünkü gayet iyi biliyorum ki, doğru AN'da yapılan her şey sadece 1 AN sürer, geride de keyif bırakır sadece, yorgunluk değil. "Çok koşan çabuk yorulur." demişler ya atalarımız, onun gibi işte... İstediğim AN'da, istediğim kadar, aceleye getirmeden, orada olarak... KE - YİF - LE
Ben de tam olarak aynı konuda düşünüyordum ama sen çok güzel açıklığa kavuşturmuşsun olayı. Zaman kazandığımı sanarken aslında en önemli şeyi keyfi, neşeyi kaybediyorum...Dahası var mı!? Hay ağzına eline sağlık yazar arkadaşım..
YanıtlaSil