Ey özgürlük

Bu aralar kafayı taktığım konu bu: ÖZGÜRLÜK. Ne ola ki bu dilimize pelesenk olmuş kavram? Kim özgürdür? Özgürlük nedir?
Arkadaşlarımla konuşuyorum. Pek çoğu için özgürlük kavramı evlilikle uzaklaşmış, bazıları çocuk sahibi olunca yitirdiklerini düşünüyorlar özgürlüklerini.
Ben de çocukla birlikte kendini daha kısıtlı hissedenlerdenim. İşin komik yanı oğlum olmasaydı şimdi yapamadığım ne yapardım sorusuna doğru dürüst bir yanıt bulamamam. Sanki birşey yapmak değil de birşey yapabilme ihtimali özgürlük.
Gençlik yıllarımda (teenage) "özgürlüğümün bedeli yalnızlığım" diye bir laf vardı çok moda. Bu mu gerçekten acaba özgür olmak? Aykırı olmak mı mesela? Ya da alıp başını gidebilmek mi? Kavafis ne demiş? "Bu kent peşini bırakmaz senin"
Neysem oyum. Kendimi bırakıp gidemediğim sürece nereye gidebilirim ki? Kendimden kaçabilir miyim? O zaman kendini tanımak mı özgürlük? Ne istediğini (ya da istemediğini) bilebilmek mi acaba?
Bir klişe daha var bu konuda "Kaybedecek hiçbir şeyi olmayan insan tam anlamı ile özgürdür." Ne demek kaybedecek birşeyi olmamak? Bir ailesi olmamak mı? Ya da mal varlığı olmamak? Daha derine inersek aslında hiçbir şeye değer vermemek sanırım. Peki hiçbir şeye değer vermemek ister miyim özgür olmak adına? Hayatın anlamı kalır mı acaba bu şekilde? İşte temel soru bu galiba? Tüm bağlarımı bırakırsam hala ben olur muyum?