Kaburga kemiği

18 yaşındaki bir yakınım ile sohbet ediyorduk, genel konuşmalar, fıkralar falan derken, ben kadınlarla ilgili bilinen bir fıkrayı anlattım ona. Hiç anlamadan yüzüme baktı, çünkü yaradılış efsanesine göre Havva'nın Adem'in kaburga kemiğinden yaratıldığını bilmiyordu.

Acayip kızdım ilk önce. Bomboş bir gençlik yetişiyor, falan, filan... Hani ben bu bilgiyi nereden öğrendiğimi bile hatırlamıyorum, o kadar temel bir bilgi benim için. O nasıl bilmez, bu kadar genel kültürden yoksun olunur mu? vs.

Bir an geldi ki, bu konuşmanın bana vermeye çalıştığı mesajı fark ettim: Artık kadınlar kaburga kemiği ezikliğinde değiller... Benim için değiller, onun için de değiller... Bu durumda bu efsanedeki "kayda" da ihtiyaç yok ki artık. Algılar değişiyor, bilgiler de değişiyor, ihtiyaçlar değişiyor...

Tıpkı oğlumun bana "Zaten artık hırsız yok ki" demesi gibi... Güvensizlik korkusu, kaybetme korkusu ya da her ne varsa altında azaldıkça, hırsız da kalmıyor...

En azından benim için...