Çok yıllar önce, henüz Superonline World Club elit bir yerken, oradan bir arkadaşım bir yazı yazmıştı. "Ya umudun ertesi..." diye soruyordu... Artık ne SWC kaldı, ne de o yazı elimde... Yine de umudun ertesini hep düşünürüm.
İnsanoğlu, hep birşeyler düşünür, hedefler, umar... Bir yere erişmek için koşar durur... Düşünmediğimiz bir şey var. Umuttan sonra ne gelir? Yani umduğumuza eriştiğimiz zaman? Mutlu olur, oturur, keyfini sürer miyiz? Hiç sanmıyorum. Zannımca şunlardan biri bekler bizi umudun ertesinde:
- Yeni bir hedef, yeni bir umut, yeni bir koşu
- Hayal kırıklığı
- Can sıkıntısı
- Başa dönme özlemi
Bugün bahçemizi düzenledik, taş döşedik, merdivenleri yaptık, ahşap masamızı kurduk, sandalyeleri minderledik... Yarın sabah umudun ertesine uyanacağız, masamızda oturup manzarayı seyredip çayımızı yudumlayacağız.
Yeni umutlara yelken açmadan önce umudun ertesinin tadını çıkartacağız...
Aslında hayatın bazen umuda bağlanmayacak kadar kısa , bazen ise umut olmadan yaşanılmayacak kadar azap olduğunu düşünürüm. Yaşım henüz 22 ve umutsuzken oğlum olursa adını UMUT koyacağım demiştim :)Umudun yokluğu yine varlığına sebep aslında. Ve umudun olmadığı noktada aslında yine umut tohumlanıyor böylede ilginç :) Siz en güzelini yapmışsınız. En güzelimi ? En güzeli umudun ertesi değil
YanıtlaSilsadece ve sadece "O an"
Nilhan