Bu gece çok klişe birşey yazayım dedim... "Herkesi mutlu edemezsiniz." Eee, bunu zaten biliyoruz, kaç defa yaşadık, ama akıllandık mı? HAYIR.
Peki o zaman soru şu: "Neden hala insanları mutlu etmeye çalışıyoruz?"
Kimileri, insanları mutlu edince mutlu oluyorum diyerek geçiştirebilir tabii ki.
Ben kendime baktığımda bazı nedenler buldum aslında...
Herşeyden önce, eğer insanların hoşuna gidecek birşey yaparsam beni severler ya da sevmeye devam ederler. Bu enteresan... Yani düşünün, zaman zaman annenizin sevgisi bile koşullu geliyor size.. Sanki onun beklentisine uymazsanız sizi bir daha sevmeyecekmiş gibi.
Bu zaten başlı başına bir konu. "Eğer ....'ı mutlu etmezsem artık beni sevmez" zihnimi iptal ediyorum, şu anda ve sonsuza dek, tüm zaman, mekan ve boyutlarda.
Ama bunun da altına indiğimde daha başka bir konu daha var. İnsanlar beni severse ne olur? Daha güçlü olurum. Evet, daha GÜÇLÜ.
Güçlü olma takıntısına ayrıca değinmek istiyorum, yine de nelerin altında güçlü / Güçsüz oyunlarının olduğunu gördükçe şaşırıyorum. Titizlikle bu konunun üzerinde çalışılmalı.
Ben kendimi güçsüz olduğum halimle seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder